Ο ταξιδιωτικός κλάδος αποτελεί συχνά την πύλη για τη μαζική χρήση νέων τεχνολογιών. Η Edie Cohen, ταξιδιωτικός πράκτορας με περισσότερα από 50 χρόνια εμπειρίας (ξεκινώντας όταν ήταν 14 ετών, με μια προσωρινή εργασία κατά τη διάρκεια της σχολικής απεργίας της Νέας Υόρκης το 1966), θυμάται τις τηλεφωνικές κλήσεις και τις κρατήσεις που γράφονταν σε καρτέλες και έδωσαν τη θέση τους στην τηλετυπία και στη συνέχεια στο φαξ. Τα πακέτα οικογενειακών πτήσεων με σταθερές τιμές έγιναν αλγόριθμοι δυναμικής τιμολόγησης. Η εργασία γινόταν ταχύτερη και πιο αυτοματοποιημένη. “Φίλε, ποιος ήξερε τι ερχόταν;” Μου λέει ο Cohen.
Το διαδίκτυο μετέτρεψε το επάγγελμα του Cohen στην κορυφαία μελέτη περίπτωσης για την αυτοματοποίηση των εργαζομένων. Ποιος χρειάζεται έναν ταξιδιωτικό πράκτορα της γειτονιάς όταν ένα διαδικτυακό ταξιδιωτικό γραφείο, όπως το Priceline ή το Travelocity, σας επιτρέπει να συγκρίνετε τις τιμές και να κάνετε την κράτηση μόνοι σας; Αν η επιχείρησή σας ήταν να αγοράζετε αεροπορικά εισιτήρια σε ανθρώπους, δεν τα καταφέρατε. Οι αεροπορικές εταιρείες δεν αισθάνονταν πλέον την ανάγκη να δίνουν προμήθειες για τις κρατήσεις, οπότε τα ταξιδιωτικά πρακτορεία μαμάδων και μαμάδων έπρεπε να αυξήσουν τις αμοιβές τους. Ο περισσότερος κόσμος δεν ήθελε.
Αυτό για το οποίο το διαδίκτυο δεν είχε μια σφιχτοδεμένη απάντηση ήταν ο προγραμματισμός ταξιδιών. Ίσως καλέσατε τον Cohen, ο οποίος ειδικεύεται στην αποκρυπτογράφηση του τι είναι αυτό που πραγματικά θέλετε από το να φύγετε από το σπίτι σας. Ή απλά δανειστήκατε έναν οδηγό του Lonely Planet από τη βιβλιοθήκη για να αντλήσετε έμπνευση. Αυτές οι πηγές παραμένουν, σε κάποια μορφή, αλλά το διαδίκτυο είναι σαγηνευτικό. Ένας κόσμος γεμάτος πληροφορίες απαιτεί να γίνει κάτι με αυτές.
Έτσι, τώρα συμβουλεύεστε το Reddit ή το Wikitravel ή το TikTok ή το Instagram ή το TripAdvisor σε αναζήτηση ιδεών. Βασίζεστε στις κριτικές της Google ή κοσκινίζετε ένα μείγμα άρθρων από διαδικτυακά περιοδικά και ταξιδιωτικά blogs, τα περισσότερα από τα οποία πιθανότατα προσπαθούν να σας πουλήσουν κάτι. Ένας φίλος μου μίλησε για έναν συνάδελφο που πληρώνει τακτικά πέντε ντόπιους στο TaskRabbit για να μοιράσουν μοναδικές πινελιές τοπικής γεύσης όπου κι αν πηγαίνει. Όταν έκλεισα πρόσφατα ένα ξενοδοχείο στο Τόκιο, πέρασα μερικές εβδομάδες εξερευνώντας γειτονιές στο Google Street View, κοιτάζοντας μέσα στα pixelated παράθυρα των stand-up bars και των μαγαζιών με ramen. Τι έψαχνα; Αν το ήξερα αυτό, η απάντηση θα χάλαγε σίγουρα την εμπειρία.
Ο Τζέρεμι, ένας εξ αποστάσεως εργαζόμενος στα οικονομικά από την Καλιφόρνια που ταξιδεύει οκτώ με εννέα μήνες τον χρόνο, μου υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με Ολλανδούς ψυχολόγους, οι άνθρωποι τείνουν να είναι πιο ευτυχισμένοι κατά τη διάρκεια των σταδίων σχεδιασμού ενός ταξιδιού. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με τις ονειροπολήσεις εν μέσω αγγαρείας, προτείνει, μιλώντας πάνω από τον θόρυβο ενός καφέ στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Στη συνέχεια, πρέπει πραγματικά να κάνετε το πράγμα. Αυτό είναι ένα από τα πιο καταθλιπτικά επιστημονικά ευρήματα που έχω συναντήσει.
Και όμως, ο σχεδιασμός έχει γίνει επίσης αγγαρεία, παραδέχεται ο Jeremy. Θα μπορούσε να φταίει όλη η ακαταστασία του διαδικτύου ή επειδή το διακύβευμα του σχεδιασμού φαίνεται να αυξάνεται όσο περισσότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες.
(Έπρεπε να είναι προσεκτικός πρόσφατα, όταν συμβουλευόταν blogs για τις καλύτερες πεζοπορίες στην Παταγονία, για να αποφύγει να κοιτάξει φωτογραφίες, όπως μου λέει, που θα κατέστρεφαν την εμπειρία.) Η χρήση συντομεύσεων της τεχνητής νοημοσύνης εδώ και εκεί είχε γίνει αλοιφή, λέει ο Jeremy. Ως δοκιμή, ζήτησε από το ChatGPT να βρει σημεία για καταδύσεις στην Ινδονησία, μια χώρα που γνωρίζει καλά. Έμεινε έκπληκτος όταν του έδωσε indie spots που πάντα χάνουν οι bloggers. “Έλεγα: “Ωχ, γαμώτο, αυτό είναι πραγματικά πολύ χρήσιμο””, λέει. “Αυτοί οι ταξιδιωτικοί influencers θα βάλουν λουκέτο”.
Η Madison Rolley, μια ταξιδιωτική influencer του TikTok με έδρα το Νάσβιλ, τείνει να συμφωνήσει – τουλάχιστον για ένα συγκεκριμένο είδος αφίσας. Όπως και ο Jeremy, απολαμβάνει που δεν χρειάζεται πλέον να ξεφυλλίζει τις ιστορίες ζωής των ταξιδιωτικών bloggers. Και όπως ο αρραβωνιαστικός της φίλης μου, είναι εξοικειωμένη με τη μικρή κρίση αυθεντικότητας που προκαλεί μια τέτοια συντόμευση. Τη συγκρίνει με την απελευθέρωση της χρήσης του ChatGPT για την αυτοματοποίηση των email της. Ίσως έχουμε ερωτευτεί υπερβολικά αυτό το είδος εργασίας, πείθοντας τους εαυτούς μας ότι ο μόχθος του DIY σχεδιασμού είναι αυτό που απαιτεί ένα αυθεντικό ταξίδι. “Μας αρέσει ο αγώνας”, μου λέει. Ίσως όλα αυτά να είναι, πραγματικά, απλώς λογιστική.
Η Rolley προβλέπει μια υγιή επιχείρηση που θα βοηθά τους ανθρώπους να αξιοποιούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εργαλεία όπως το ChatGPT για να κάνουν τα ταξίδια τους πιο αποτελεσματικά. Οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια. Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από μαρτυρίες δημοσιογράφων και μπλόγκερ που έχουν μάλλον άσχημες μέρες σχεδιασμένες από την τεχνητή νοημοσύνη.
Από την άλλη, το πρόβλημα μπορεί να είναι το διαδίκτυο. “Δεν νομίζω ότι η τεχνητή νοημοσύνη το καταλαβαίνει πραγματικά”, μου λέει ο Cohen, ο ταξιδιωτικός πράκτορας. Στο τέλος, το ChatGPT φτύνει τις ίδιες διαφημίσεις που κάνουν κάθε θέρετρο να φαίνεται υπέροχο, πιστεύει. Τα ίδια σχόλια που αποφασίζουν τι είναι “πολυτελές” ή “μονότονο” με βάση ανώνυμες κριτικές και φράσεις SEO, τα ίδια blogs που στέλνουν τους τουρίστες κατευθείαν σε τουριστικές παγίδες. (Και όλα αυτά πριν το ίδιο το διαδίκτυο κατακλυστεί από περιεχόμενο που δημιουργείται από τεχνητή νοημοσύνη). Οι ομότεχνοί του Cohen έφτασαν ως εδώ θέτοντας στους ταξιδιώτες τις σωστές ερωτήσεις σχετικά με το ποιοι είναι και τι πραγματικά σημαίνει ταξίδι. Αυτό φαίνεται να είναι το μόνο που πραγματικά αναζητούν οι άνθρωποι, είτε τη ρωτούν είτε τη Google είτε ένα AI chatbot.
Ίσως. Ένας άλλος φίλος από το τζακούζι, παρομοίως καταβεβλημένος με τον προγραμματισμό γάμου, μου είπε ότι είχε πράγματι δοκιμάσει έναν ανθρώπινο ταξιδιωτικό πράκτορα. Φαινόταν μια πολλά υποσχόμενη ιδέα, αλλά τα γούστα τους δεν ταίριαζαν. Αντ’ αυτού, αυτός και η σύντροφός του πήγαν με καθόλου σχέδιο και ξυπνούσαν στη Σεούλ ή στο Κιότο και συμβουλεύονταν τα τηλέφωνά τους. Εκείνος θα έψαχνε στους χάρτες Google και στο TripAdvisor, και εκείνη θα συμβουλευόταν το ChatGPT, ή “Chatty”, όπως το αποκαλεί. Θα διάλεγαν ένα σχέδιο όταν τα εξερευνητικά τους ταξίδια θα συνέκλιναν.
Είχε σχεδιάσει λοιπόν η AI το ταξίδι του μέλιτος; Αναρωτήθηκα. Με κοίταξαν με διαφορετικές απαντήσεις στα μάτια τους. Ίσως είχα κολλήσει πολύ με τα λογιστικά. Μόλις βγήκαν από το λόμπι του ξενοδοχείου στον κολλώδη καλοκαιρινό αέρα, μια μέρα ως νεόνυμφοι ταξιδιώτες σε μια ξένη πόλη που απλωνόταν μπροστά τους, η απάντηση έμοιαζε να μην έχει καμία σημασία.
