Υπάρχει ένας μικρός αδένας πίσω από το στέρνο μας, ο οποίος θεωρείται “άχρηστος” για τον άνθρωπο όταν ενηλικιώνεται. Ωστόσο μία νέα έρευνα από Αμερικανούς επιστήμονες δείχνει πως ο θύμος αδένας δεν είναι και τόσο άχρηστος όσο πιστεύαμε και μπορεί μάλιστα να μας σώσει τη ζωή.
- Να σημειωθεί εδώ πως η μελέτη είναι καθαρά στατιστική και δεν μπορεί να αποδείξει πως η αφαίρεση του αδένα οδηγεί σε θανάσιμες ασθένειες. Ωστόσο τα αποτελέσματα δείχνουν πως ο θύμος αδένας “πρέπει να είναι μία κλινική προτεραιότητα” όπου αυτό είναι δυνατόν.
Χρησιμοποιώντας λοιπόν δεδομένα ασθενών από το σύστημα υγείας των ΗΠΑ, ερευνητές στη Βοστώνη σύγκριναν την εξέλιξη ασθενών που είχαν υποστεί καρδιοθωρακικό χειρουργείο. Περίπου 6.000 ασθενείς δεν είχαν αφαιρέσει το θύμο αδένα και αυτοί αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν έπειτα με 1.146 ασθενείς οι οποίοι είχαν αφαιρέσει το θύμο αδένα. Αυτοί που είχαν υποστεί θυμεκτομή είχαν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν σε 5 χρόνια σε σχέση με την ομάδα ελέγχου, ενώ λήφθηκαν μάλιστα υπόψη δεδομένα όπως το φύλο, η ηλικία και η φυλή. Είχαν μάλιστα διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν καρκίνο μέσα σε 5 χρόνια μετά το χειρουργείο, ενώ ο καρκίνος σε αυτούς ήταν γενικότερα πιο επιθετικός.
Ο λόγος που υπάρχει αυτός ο συσχετισμός παραμένει άγνωστος, αλλά οι ερευνητές υποψιάζονται πως η έλλειψη του θύμου αδένα επηρεάζει με κάποιο τρόπο τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος σε ενήλικες.
Ξέρουμε πως στην παιδική ηλικία ο θύμος αδένας παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Ωστόσο στην εφηβεία ο αδένας παράγει σημαντικά λιγότερα κύτταρα T για το σώμα και φαινομενικά μπορεί να αφαιρεθεί χωρίς επιπτώσεις.
Ένα μέρος των ασθενών του πειράματος οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε θυμεκτομή, είχαν μικρότερη ποικιλία υποδοχέων κυττάρων Τ στο αίμα τους, κάτι που μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη καρκίνου ή αυτοάνοσων ασθενειών μετά το χειρουργείο.
Το μέγεθος του ρίσκου ήταν κάτι που δε θα περιμέναμε ποτέ. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν ένα ρόλο για το θύμο αδένα, συμβάλλοντας στην παραγωγή νέων κυττάρων T στην ενήλικη ζωή και στη διατήρηση της ανθρώπινης υγείας.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο The New England Journal of Medicine.
