Η γαλάζια φάλαινα (Balaenoptera musculus) θεωρείται μέχρι σήμερα το πιο βαρύ ζώο που έχει ζήσει ποτέ στη Γη. Ωστόσο μία ανακάλυψη στην έρημο του Περού, έρχεται να σπάσει αυτό το ρεκόρ.
Τα κόκκαλα μίας φάλαινας που έζησε πριν 39 εκατομμύρια χρόνια κάνει τους επιστήμονες να αναθεωρήσουν το όριο του μεγέθους που νόμιζαν πως ήταν εφικτό στα σπονδυλωτά.
Ο λόγος για τη φάλαινα Perucetus colossus, τα οστά της οποίας δείχνουν πως μπορεί να ζύγιζε από δύο έως και τρεις φορές περισσότερο από μία γαλάζια φάλαινα.
Χρησιμοποιήσαμε τα σκελετικά υπολείμματα για να υπολογίσουμε τη μάζα σώματος του P. colossus και φαίνεται πως διεκδικεί τον τίτλο του βαρύτερου ζώου στην ιστορία. Η μάζα σώματος των κητοειδών έφτασε στην κορύφωση 30 εκατομμύρια χρόνια πριν αυτό που πιστεύαμε.
Οι επιστήμονες αναρωτιούνται εδώ και καιρό τι είναι αυτό που περιορίζει το μέγεθος και τη μάζα την οποία μπορούν να φτάσουν τα σπονδυλωτά. Στον ωκεανό λόγω της άνωσης, η βαρύτητα δεν καταπονεί τόσο τα σώματα των σπονδυλωτών όπως στη στεριά και έτσι μπορούν να γίνουν μεγαλύτερα.
- Το μεγαλύτερο μέγεθος στον ωκεανό έχει και ένα επιπλέον πλεονέκτημα. Βοηθά στη μειωμένη απώλεια θερμότητας από το σώμα, αφού το νερό έχει μικρότερη θερμική αγωγιμότητα από τον αέρα.
Οι επιστήμονες θεωρούν πως ο P. colossus που βρήκανε δεν ήταν πλήρως ανεπτυγμένος. Παρόλα αυτά υπολογίζουν πως το βάρος του μπορεί να έφτανε έως και τους 340 τόνους. Η μεγαλύτερη γαλάζια φάλαινα που έχει βρεθεί έφτανε τους 199 τόνους.
Η εποχή που έζησε αυτή η φάλαινα στα μέσα του Ηώκαινου, ήταν πλούσια σε τροφή στον ωκεανό, επιτρέποντας έτσι αυτά τα μεγέθη. Οι ερευνητές πιστεύουν πως η φάλαινα κινούνταν σχετικά αργά, προτιμούσε τις παράκτιες περιοχές και ζούσε κοντά στον πυθμένα σε ρηχά νερά.
Το εύρημα αυτό υποστηρίζει την υπόθεση πως οι βασιλοσαυρίδες ήταν υπερεξειδικευμένες στη ζωή σε παράκτια περιβάλλοντα κατά τη διάρκεια του Ηώκαινου και πως η μετέπειτα μαζική πτώση της τροφής σε αυτά τα περιβάλλοντα, είχε επιπτώσεις σε αυτές τις φάλαινες, ανοίγοντας το δρόμο για τους συγγενείς τους (τους προγόνους των σημερινών φαλαινών και τα δελφίνια) να εισβάλουν στα παράκτια περιβάλλοντα.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature.
