Η μέρα στη Γη δε διαρκούσε πάντα 24 ώρες. Μία νέα έρευνα δείχνει πως διαρκούσε μόλις 19 ώρες και μάλιστα αυτή η περίοδος διήρκησε για ένα δισεκατομμύριο χρόνια, λαμβάνοντας το παρατσούκλι “βαρετό δισεκατομμύριο” και ήταν το αποτέλεσμα μία λεπτής ισορροπίας αντίθετων δυνάμεων, καθώς η Σελήνη βρισκόταν πολύ πιο κοντά στη Γη και σε σταθερή απόσταση.
Με τον καιρό, η Σελήνη “έκλεψε” την περιστροφική ενέργεια της Γης για να περάσει σε μία υψηλότερη τροχιά, πιο μακριά από τη Γη.
Το αποτέλεσμα αυτής της κίνησης της Σελήνης ήταν να επιβραδυνθεί η περιστροφή της Γης και να μεγαλώσει λίγο παραπάνω η μέρα.
Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει πως η μέρα στον πλανήτη μας γίνεται μεγαλύτερη με ρυθμό 0.000015 δευτερόλεπτα το χρόνο και πως η μέρα αυξάνεται σταθερά τα τελευταία 3-4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η νέα έρευνα έλαβε υπόψη τα νέα γεωλογικά δεδομένα που έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια. Η στατιστική ανάλυση για τον Προτεροζωικό Μεγααιώνα έδειξε μία στασιμότητα στη διάρκεια της μέρας μεταξύ δύο και ένα δισεκατομμύριο χρόνια πριν.
- Αναζητώντας τους λόγους για αυτή τη σχετική σταθερότητα, βρήκαν σημαντικές αλλαγές στις ατμοσφαιρικές συνθήκες της Γης, όπως το Μεγάλο Γεγονός Οξείδωσης, όπου τα επίπεδα οξυγόνου στη Γη ανέβηκαν και δημιούργησαν το στρώμα του όζοντος.
Το όζον απορρόφησε περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία από τους ατμούς του νερού, ενισχύοντας τις ηλιακές παλίρροιες όταν η ατμόσφαιρα θερμαίνεται κατά τη διάρκεια της μέρας. Οι ηλιακές παλίρροιες δεν είναι τόσο ισχυρές όσο οι ωκεάνιες που ορίζονται από τη βαρυτική αλληλεπίδραση με τη Σελήνη. Αλλά όταν η Γη περιστρέφονταν ταχύτερα στο παρελθόν, η έλξη της Σελήνης ήταν μικρότερη, περίπου στο 1/4 της σημερινής της έλξης. Και αν οι ατμοσφαιρικές παλίρροιες επιταχύνθηκαν από το όζον και την ηλιακή ακτινοβολία, αυτό μπορεί να ήταν αρκετό για να διατηρηθεί μία λεπτή ισορροπία αντίθετων δυνάμεων οι οποίες οδήγησαν τη Γη σε μία πολύ μεγάλη σταθερή περίοδο όπου η μέρα διαρκούσε 19 ώρες.
Οι ωκεάνιες και ατμοσφαιρικές παλιρροιακές δυνάμεις είχαν ισορροπήσει, σταθεροποιώντας το ρυθμό περιστροφής της Γης σε μία σταθερή διάρκεια μέρας. Οι μεγαλύτερες μέρες παρείχαν αρκετό φως στα φωτοσυνθετικά βακτήρια για να ανεβάσουν τα επίπεδα οξυγόνου αρκετά ώστε να υποστηριχθεί η μεταζωική εποχή, δίνοντας πρακτικά στη Γη τη δυνατότητα να αναπτύξει περίπλοκες μορφές ζωής.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature Geoscience.
