Επιστήμονες στη Σκωτία χρησιμοποιούν ρομποτικά υποθαλάσσια gliders για να ελέγξουν τις ροές των ωκεανών για ενδείξεις κλιματικής κατάρρευσης.
Παρακολουθούν το “ταινιοθήκη” που μεταφέρει ζεστό και κρύο νερό μεταξύ της Καραϊβικής και της Αρκτικής.
Οι επιστήμονες φοβούνται ότι η αποδυνάμωση του συστήματος θα είχε καταστροφικές επιπτώσεις σε μεγάλα μέρη του πλανήτη.
Η Σκωτική Ένωση για Θαλάσσιες Επιστήμες (Sams) στο Oban εκτοξεύει τα ρομπότ σε αυτόνομες αποστολές μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισλανδίας για περίπου πέντε μήνες.
Η κυκλοφορία στον Ατλαντικό είναι σημαντική για τη διανομή της τροπικής θερμότητας σε όλο τον κόσμο και διατηρεί τη βόρεια Ευρώπη σε πιο ήπιο κλίμα σε σύγκριση με άλλες τοποθεσίες στον ίδιο γεωγραφικό πλάτος.
Η κατάρρευσή του αναφέρεται ως ένα από τα κλιματικά “σημεία καμπής” και υπάρχουν κάποιες έρευνες που υποδηλώνουν ότι ίσως ασθενεί πολύ αργά.
Επειδή είναι μεταβλητό, οι ειδικοί λένε ότι η κυκλοφορία χρειάζεται να παρακολουθείται στενά για αρκετές δεκαετίες προκειμένου να γίνουν αξιόπιστα συμπεράσματα για τη δύναμή της.
Οι μοντελοποιήσεις υποδηλώνουν ότι αν και η κατάρρευσή της θα ήταν καταστροφική, είναι απίθανο να συμβεί αυτό στον 21ο αιώνα.
Τα ρομποτικά gliders καταδύονται σε βάθη 1.000 μέτρων (3.281 πόδια), συγκεντρώνοντας δεδομένα σχετικά με τη θερμοκρασία του νερού, τα επίπεδα οξυγόνου και αλατότητας.
Κάθε ένα ταξιδεύει με ταχύτητα μισού μιλίου την ώρα και επανέρχεται στην επιφάνεια κάθε πέντε έως έξι ώρες όταν επικοινωνεί με την ερευνητική ομάδα μέσω δορυφόρου.
Η ωκεανογράφος Ελέν Σμιθ λέει ότι το θαλάσσιο περιβάλλον είναι απίστευτα ανεξερεύνητο επειδή οι περισσότερες ιστορικές παρατηρήσεις περιορίζονται στην περιοχή γύρω από ένα πλοίο σε ένα μόνο σημείο του χρόνου, συνήθως το καλοκαίρι.
Προσθέτει: “Μπορούμε να τα στείλουμε για να μετρήσουν το νερό όλο το χρόνο σε μέρη που δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε.”
Το τρέχον σύστημα ονομάζεται Ατλαντική Μεριδιανή Κυκλοφορία Μετατροπής (Amoc) και μετριέται και μοντελοποιείται από το 2004.
Καθώς το ζεστό νερό μετακινείται προς τα βόρεια, ψύχεται, αυξάνει την αλατότητα, προκαλώντας το να βυθιστεί στο βαθύτερο ωκεανό.
Το πιο κρύο νερό στη συνέχεια ρέει προς τα νότια, ολοκληρώνοντας τον κύκλο.
Το Μετεωρολογικό Γραφείο έχει προειδοποιήσει ότι οι αυξήσεις στη λιώση του πολικού πάγου, μαζί με την υφιστάμενη ανάδειξη του κλίματος, σημαίνουν ότι το σύστημα χρειάζεται στενή παρακολούθηση.
Ο καθηγητής Μαρκ Ινολ, ειδικός στη φυσική ωκεανογραφία στο Sams, περιγράφει τη θερμότητα στο Βόρειο Ατλαντικό ως ένα ζωτικό μέρος του κλιματικού συστήματος της Γης.
Πρόσθεσε: “Μεταφέρει τεράστιες ποσότητες θερμότητας από τις τροπικές περιοχές στις πολικές περιοχές και πολλή από αυτήν τη θερμότητα εισέρχεται στην ατμόσφαιρα, κάνοντάς την ένα πολύ ενεργό, καταιγιστικό μέρος, ιδιαίτερα γύρω από το Ηνωμένο Βασίλειο.”
Εκτός από την παρακολούθηση της Amoc, τα δεδομένα που συγκεντρώνονται από τα gliders βοηθούν στη βελτίωση της κατανόησης των επιπτώσεων των αλλαγών στον ωκεανό στην ατμόσφαιρα.
Παρέχουν επίσης δεδομένα σε πραγματικό χρόνο για προγνώσεις καιρού σε πιο σύντομη χρονική περίοδο.
Άλλη ρομποτική τεχνολογία που χρησιμοποιείται περιλαμβάνει ένα αυτόνομο σκάφος που χρησιμοποιεί ηχοβολία για να συλλέξει δεδομένα πίεσης του ωκεανού από αισθητήρες στον βυθό της θάλασσας.
