Ερευνητές από το Αποφοίτημα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Nagoya στην Ιαπωνία έχουν μελετήσει τις συνήθειες χρήσης οθόνης ανάμεσα σε παιδιά με διαταραχές του αυτισμού και της υπερκινητικότητας με ελλείψη προσοχής (ADHD). Ο όρος “screen time” (μτφ. χρόνος στην οθόνη) χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη διάρκεια που κάποιος δαπανά σε ηλεκτρονικές συσκευές, συμπεριλαμβανομένων smartphone, υπολογιστών, τηλεοράσεων ή κονσολών παιχνιδιών.
Τα αποτελέσματά τους αποκάλυψαν ότι τα παιδιά με γενετική προδιάθεση για διαταραχές του αυτισμού τείνουν να περνούν περισσότερο χρόνο μπροστά σε οθόνες. Από την άλλη πλευρά, τα παιδιά με ADHD έδειξαν αύξηση στον χρόνο οθόνης καθώς μεγάλωναν, ανεξαρτήτως της αρχικής τους χρήσης οθόνης. Αυτά τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Psychiatry Research.
Αυξημένος χρόνος μπροστά από την οθόνη
Οι άνθρωποι δαπανούν όλο και περισσότερο χρόνο κοιτώντας τις οθόνες των ψηφιακών τους συσκευών. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για παιδιά με νευροαναπτυξιακές διαταραχές που τείνουν να χρησιμοποιούν τις οθόνες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Αναγνωρίζοντας αυτό το πρόβλημα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Nagoya και το Πανεπιστήμιο Hamamatsu εξέτασαν 6,5 εκατομμύρια πολυμορφισμούς σε 437 παιδιά για να καθορίσουν τη γενετική ευαισθησία στον αυτισμό (ASD) και την υπερκινητικότητα με έλλειψη προσοχής (ADHD). Στη συνέχεια, υπολόγισαν ένα γενετικό δείκτη κινδύνου που λαμβάνει υπόψη τον αριθμό και το μέγεθος των αλλαγών στα γονίδια που σχετίζονται με το ASD/ADHD. Αυτό είναι γνωστό ως “πολυγονικός δείκτης κινδύνου”. Οι ερευνητές στη συνέχεια τον συγκρίναν με τον χρόνο που δαπανούν τα παιδιά χρησιμοποιώντας συσκευές με οθόνες σε ένα δείγμα παιδιών ηλικίας 18, 32 και 40 μηνών.
Αποτελέσματα και Συνέπειες
Βρέθηκε ότι τα παιδιά με υψηλή γενετική ευαισθησία στον αυτισμό χρησιμοποίησαν συσκευές με οθόνες για μεγαλύτερο χρόνο (3 ώρες την ημέρα ή 4+ ώρες την ημέρα) από την πρώιμη παιδική ηλικία. Επίσης, βρήκαν ότι τα παιδιά με υψηλό γενετικό κίνδυνο για ADHD αυξάναν σταδιακά τον χρόνο που περνούσαν μπροστά από τις οθόνες καθώς μεγάλωναν.
Ο κύριος ερευνητής, Δρ. Ναγαχίντε Τακαχάσι από το Πανεπιστήμιο Nagoya, εξήγησε: “Συνολικά, όσοι έχουν γενετικό κίνδυνο για τον αυτισμό είναι 1,5 φορές πιο πιθανό να ανήκουν στην ομάδα με περίπου τρεις ώρες χρόνο οθόνης την ημέρα και 2,1 φορές πιο πιθανό να ανήκουν στην ομάδα με περισσότερες από τέσσερις ώρες χρόνο οθόνης.”
“Ενώ έχει προταθεί ότι η μακροχρόνια χρήση οθόνης στην παιδική ηλικία είναι αίτιο του αυτισμού/ADHD, τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδεικνύουν ότι ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να έχουν γενετική διάθεση να χρησιμοποιούν οθόνες λόγω του αυτισμού”, ανέφερε. “Ο χρόνος οθόνης μπορεί να είναι ένα πρώιμο σημάδι του αυτισμού, παρά μια αιτία, καθώς τα παιδιά με αυτισμό συνήθως είναι περισσότερο προσελκυσμένα από αντικείμενα παρά από ανθρώπους. Οι ιατροί πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν είναι σωστό να συμπεραίνουν ότι η παρατεταμένη χρήση της οθόνης αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη του αυτισμού.”
Συστάσεις και προειδοποιήσεις
Ο Τακαχάσι προειδοποιεί επίσης για την υπέρμετρη έκθεση των παιδιών με ADHD σε οθόνες συσκευών. “Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι τα παιδιά με κίνδυνο ADHD κινδυνεύουν να έχουν υπερβολική χρήση της οθόνης, ειδικά εφόσον η εθιστική συμπεριφορά στο παιχνίδι είναι συνηθισμένη. Δεδομένου ότι ο χρόνος οθόνης τείνει να είναι μεγαλύτερος για τα παιδιά που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην ADHD, οι γονείς και οι φροντιστές πρέπει να είναι προσεκτικοί και να παραστήσουν πριν γίνει πρόβλημα.”
Αυτά τα αποτελέσματα μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους γονείς να αναπτύξουν καλύτερες στρατηγικές ανατροφής των παιδιών. “Οι γονείς παιδιών με νευροαναπτυξιακές διαταραχές μπορεί να νιώθουν ένοχοι ή να λαμβάνουν κριτική από άλλους για την επιτροπή των παιδιών τους στην οθόνη,” δήλωσε ο Τακαχάσι. “Ωστόσο, θα συνιστούσαμε να προσφέρουν βοήθεια στους φροντιστές, συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών στρατηγικών διαχείρισης της συμπεριφοράς.”
