Ένα πρόσφατο άρθρο του Anthony Chemero από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια εξηγεί τη σκέψη της τεχνητής νοημοσύνης σε αντίθεση με την ανθρώπινη σκέψη. Ο ανοδικός ρυθμός της τεχνητής νοημοσύνης έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις από εκτελεστικούς τεχνολογίας, κυβερνητικούς αξιωματούχους και το ευρύ κοινό. Πολλοί είναι ενθουσιασμένοι για τεχνολογίες τεχνητής νοημοσύνης όπως το ChatGPT, θεωρώντας τες ως εργαλεία με δυνατότητα να επανασχεδιάσουν την κοινωνία.
Ωστόσο, υπάρχει και μια αίσθηση ανησυχίας μερικών, οι οποίοι φοβούνται ότι οποιαδήποτε τεχνολογία περιγράφεται ως “έξυπνη” μπορεί να έχει τη δυνατότητα να υπερβεί τον ανθρώπινο έλεγχο και την κυριαρχία.
Η ιδιαίτερη φύση της τεχνητής νοημοσύνης σε σχέση με την ανθρώπινη νοημοσύνη Ο Anthony Chemero από το πανεπιστήμιο της Κολούμπια, καθηγητής φιλοσοφίας και ψυχολογίας στο Κολέγιο Τεχνών και Επιστημών του πανεπιστημίου, υποστηρίζει ότι η κατανόηση της τεχνητής νοημοσύνης είναι μπερδεμένη από τη γλωσσολογία: Παρόλο που πράγματι έχει νοημοσύνη, η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να είναι έξυπνη με τον ίδιο τρόπο που είναι οι άνθρωποι, ακόμη κι αν “μπορεί να ψεύδεται και να λέει ανοησίες όπως ο δημιουργός της”.
Σύμφωνα με την καθημερινή μας χρήση της λέξης, όπως εξηγεί ο Chemero σε μια εργασία που συνέγραψε και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Human Behaviour, η τεχνητή νοημοσύνη είναι οριστικά έξυπνη. Υπάρχουν έξυπνοι υπολογιστές εδώ και χρόνια.
Χαρακτηριστικά και Περιορισμοί της Τεχνητής Νοημοσύνης Αρχικά, το άρθρο αναφέρει ότι το ChatGPT και άλλα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης είναι μεγάλα μοντέλα γλώσσας, εκπαιδευμένα με μαζικές ποσότητες δεδομένων που προέρχονται από το Διαδίκτυο, πολλά από τα οποία μοιράζονται τις προκαταλήψεις των ατόμων που αναρτούν τα δεδομένα.
“Τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας παράγουν εντυπωσιακό κείμενο, αλλά συχνά εφευρίσκουν πράγματα από το τίποτα,” αναφέρει. “Μαθαίνουν να παράγουν γραμματικά προτάσεις, αλλά απαιτούν πολύ, πολύ περισσότερη εκπαίδευση από αυτήν που λαμβάνουν οι άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουν τι σημαίνουν τα πράγματα που λένε,” λέει. “Τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας διαφέρουν από την ανθρώπινη γνώση επειδή δεν έχουν σώμα.”
Οι άνθρωποι που δημιούργησαν τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας τα αποκαλούν “οραματισμό” όταν εφευρίσκουν πράγματα· παρόλα αυτά, ο Chemero λέει ότι “θα ήταν καλύτερο να το αποκαλούμε ‘ανοησίες’,” διότι τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας απλώς δημιουργούν προτάσεις προσθέτοντας επανειλημμένα την πλέον πιθανή επόμενη λέξη στη σειρά — και δεν γνωρίζουν ούτε τους νοιάζει αν αυτά που λένε είναι αληθή.
Και με λίγη προτροπή, λέει, μπορεί κανείς να πείσει ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης να πει “άσχημα πράγματα που είναι ρατσιστικά, σεξιστικά και γενικά προκατειλημμένα.”
Η πρόθεση της εργασίας του Chemero είναι να υπογραμμίσει ότι τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας δεν είναι έξυπνα με τον τρόπο που οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, επειδή οι άνθρωποι έχουν σώμα: Είναι ζωντανά πλάσματα που βρίσκονται πάντα περιτριγυρισμένα από άλλους ανθρώπους και υλικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα.
“Αυτό μας κάνει να νοιαζόμαστε για τη δική μας επιβίωση και τον κόσμο στον οποίο ζούμε,” λέει, σημειώνοντας ότι τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας δεν είναι πραγματικά στον κόσμο και δεν νοιάζονται για τίποτα.
Η κύρια ιδέα είναι ότι τα μεγάλα μοντέλα γλώσσας δεν είναι έξυπνα με τον τρόπο που οι άνθρωποι είναι επειδή “δεν τους νοιάζει καθόλου,” λέει ο Chemero, προσθέτοντας “Τα πράγματα έχουν σημασία για εμάς. Είμαστε αφοσιωμένοι στην επιβίωσή μας. Μας ενδιαφέρει ο κόσμος στον οποίο ζούμε.”
