Ο χειμώνας φαίνεται ότι άρχισε σιγά σιγά να κάνει την εμφάνιση του με τα πρώτα χιόνια να πέφτουν στις πιο ορεινές περιοχές της Ελλάδας και να αναμένουμε να δούμε πως θα εξελιχθεί ο φετινός χιονιάς. Είναι διαπιστωμένο ότι κάθε χιονονιφάδα είναι σε διαφορετική σε μέγεθος, δομή και σχήμα από τις άλλες. Ένα ερώτημα που προσπαθεί η επιστήμη να απαντήσει είναι το πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει μια χιονονιφάδα.
Το 1887 ο κτηνοτρόφος Ματ Κόλεμαν εντόπισε τεράστιες νιφάδες χιονιού που είχαν πέσει σε ένα από τα βοσκοτόπια του στη δυτική Μοντάνα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας χιονοθύελλας και εντυπωσιάστηκε από το μέγεθος τους. Με πλάτος 38 εκατοστών και πάχος σχεδόν 20 εκατοστών αυτές οι τεράστιες νιφάδες κατέχουν σήμερα το ρεκόρ ως οι μεγαλύτερες νιφάδες χιονιού που έχουν καταγραφεί ποτέ, σύμφωνα με τα Ρεκόρ Γκίνες.
Το ερώτημα όμως παραμένει. Είναι δυνατόν να σχηματιστεί μια νιφάδα χιονιού να έχει το μέγεθος ενός πιάτου; Ο Κένεθ Λίμπρεχτ, καθηγητής φυσικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, το περίφημο Caltech, υποστηρίζει ότι τέτοιες νιφάδες… τέρατα δεν δημιουργούνται συχνά και εύκολα αλλά μπορούν να δημιουργηθούν, δεν είναι αδύνατο να υπάρξουν. Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει μια κοινή παρανόηση για το τι κάνει μια νιφάδα χιονιού πραγματική νιφάδα χιονιού.
Όταν οι άνθρωποι μιλούν για νιφάδες χιονιού, αυτό που στην πραγματικότητα αναφέρουν είναι κρύσταλλοι χιονιού, οι οποίοι είναι μεμονωμένοι κρύσταλλοι πάγου μέσα στους οποίους τα μόρια του νερού ευθυγραμμίζονται σε ένα εξαγωνικό μοτίβο που τους κάνει να «εμφανίζουν αυτή τη χαρακτηριστική εξαπλή συμμετρία που όλοι γνωρίζουμε» λέει ο Λίμπρεχτ.
Οι νιφάδες χιονιού, από την άλλη πλευρά, μπορούν να περιλαμβάνουν τα πάντα, από έναν μεμονωμένο κρύσταλλο χιονιού έως εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες κρυστάλλους χιονιού που συνθλίβονται και κολλάνε μεταξύ τους στον αέρα καθώς πέφτουν στο έδαφος για να σχηματίσουν συστάδες ή συσσωματώματα.
«Σε κρύα μέρη βλέπεις συνέχεια, αυτές τις μεγάλες φυσαλίδες να πέφτουν από τον ουρανό. Δεν είναι κρύσταλλοι χιονιού οι άνθρωποι τους λένε νιφάδες χιονιού, αλλά μου αρέσει να τις αποκαλώ φουσκωτά γιατί αυτό είναι πιο ενδεικτικό πώς έχουν το σχήμα τους» αναφέρει ο Λίμπρεχτ. Έτσι, είναι πιθανό ότι οι τεράστιες νιφάδες που είδε ο Κόλμαν στο ράντσο βοοειδών του πριν από περισσότερο από έναν αιώνα ήταν απλώς ένα μάτσο κρυστάλλων πάγου που είχαν συγκρουστεί μεταξύ τους για να σχηματίσουν μια νιφάδα χιονιού.
Ωστόσο, το τυπικό μέγεθος ενός κρυστάλλου χιονιού είναι πολύ μικρότερο. Αφού πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του μελετώντας και φωτογραφίζοντας κρυστάλλους χιονιού, συμπεριλαμβανομένης της συγγραφής πολλών βιβλίων και της δημιουργίας ενός ιστότοπου αφιερωμένου στο θέμα, ο Λίμπρεχτ είπε ότι ο μεγαλύτερος κρύσταλλος χιονιού που έχει εντοπίσει ποτέ στη φύση ήταν
περίπου 10 χιλιοστά μέγεθος τεράστιο για κρυστάλλους.
Ο Λίμπρεχτ πραγματοποιεί στο εργαστήριο του πειράματα δημιουργίας χιονιφάδων και υποστηρίζει ότι ιδανική θερμοκρασία για τη δημιουργία κρυστάλλων είναι οι μείον 15 βαθμοί Κελσίου και στη συνέχεια οι άνεμοι αν υπάρχουν αναλαμβάνουν την συνένωση κρυστάλλων με αποτέλεσμα να σχηματίζονται μεγάλες χιονονιφάδες αλλά οι άνεμοι που προκαλούν τη δημιουργία τους είναι υπεύθυνοι και για τη διάλυση αυτών των μεγάλων χιονιφάδων αφού οι κρύσταλλοι είναι πολύ εύθραυστοι και σπάνε τελικά από την επαφή τους με τους ανέμους.
Οπότε ο σχηματισμός πολύ μεγάλων χιονονιφάδων που να καταλήξουν στο έδαφος είναι μια εξαιρετικά δύσκολη ιστορία και όποιος έρθει σε επαφή με τέτοιες χιονονιφάδες καλό θα είναι να σπεύσει να τραβήξει γρήγορα μια φωτογραφία με το κινητό του τηλέφωνο για να την έχει για ενθύμιο ή γιατί όχι να δοκιμάσει να μάθει αν ήταν παρών σε κάποιο σχετικό ρεκόρ.
