Μια ματιά τους είναι αρκετή για να θέλεις να τα “πνίξεις” στις αγκαλιές και τα χάδια. Τα κουτάβια είναι ακαταμάχητα και αυτό οφείλεται εν μέρει και σε εμάς. Σχετικά πρόσφατα, ερευνητές ανακάλυψαν πως οι μύες των φρυδιών στους σκύλους τούς δίνουν αυτές τις αξιολάτρευτες εκφράσεις. Αυτοί οι μύες δεν είναι παρόντες στους λύκους, γεγονός που υποδεικνύει πως αναπτύχθηκαν μετά την εξημέρωση του Canis familiaris.
Ωστόσο ο τρόπος που εμείς οι άνθρωποι έχουμε αλλάξει τους πανέξυπνους φίλους μας δεν έχει να κάνει μόνο με τα φρύδια. Έρευνα εξελικτικών ψυχολόγων από το University of Portsmouth αποκάλυψε πως έχει αλλάξει και η δομή των μυών των προσώπων τους για να μοιάζει περισσότερο σε εμάς.
- Οι μύες γύρω από το στόμα έχουν μυικές ίνες που κινούνται γρήγορα τόσο στους ανθρώπους όσο και στους σκύλους, σε αντίθεση και πάλι με τους λύκους. Αυτού του είδους οι μύες κάνουν εύκολη τη γρήγορη ανταπόκριση για σήκωμα φρυδιών ή γαύγισμα, αλλά κουράζονται εύκολα. Οι μύες που έχουν οι λύκοι μπορούν να διατηρούν την κίνηση για περισσότερο, όπως χρειάζεται για παράδειγμα για το αλύχτισμά τους.
Οι διαφορές αυτές συμβάλλουν στην ικανότητα του σκύλου να επικοινωνεί πιο αποτελεσματικά με τους ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της εξημέρωσης του λύκου, οι άνθρωποι έκτρεφαν σκύλους επιλεκτικά βάσει των εκφράσεων του προσώπου που ήταν όμοιες με τις δικές μας και με το χρόνο, οι μύες των σκύλων εξελίχθηκαν και έγιναν “ταχύτεροι”, ωφελώντας περαιτέρω την επικοινωνία μεταξύ σκύλων και ανθρώπων.
Όταν ξεκίνησε ο δεσμός του ανθρώπου με τους σκύλους πριν 40.000 χρόνια, η σωστή επικοινωνία έδινε ένα πλεονέκτημα στην επιβίωση απέναντι στους κοινούς θηρευτές. Με την πίεση της επιβίωσης, η φυσική επιλογή έκανε τους σκύλους να μας καταλαβαίνουν καλύτερα. Καταλαβαίνουν πότε λέμε ψέματα και αντιδρούν ενστικτωδώς στη διάθεσή μας.
Οι σκύλοι είναι ξεχωριστοί από τα άλλα θηλαστικά στον αμοιβαίο δεσμό με τους ανθρώπους, ο οποίος γίνεται εμφανής από το αμοιβαίο κοίταγμα, κάτι που δεν παρατηρούμε μεταξύ ανθρώπων και άλλων εξημερωμένων ζώων όπως τα άλογα ή οι γάτες.
Η μακρά ιστορία μας με τους σκύλους έχει δημιουργήσει μία συνεργασία όπως καμία άλλη, η οποία αναπτύχθηκε μέσω χιλιετιών αλλαγών για να φτάσουμε στο σήμερα. Με τον καιρό, οι σκύλοι επηρέασαν και τη δική μας εξέλιξη, με το δεσμό μας να αποτυπώνεται στα γονίδιά μας.
Οι άνθρωποι – ακόμα και σε μικρή ηλικία – συμπαθούν ενστικτωδώς την εμφάνιση ενός προσώπου μωρού. Αυτά τα χαρακτηριστικά συμπεριλαμβάνουν ένα μεγάλο κεφάλι σε σχέση με το σώμα, μεγάλα μάτια και μικρή μύτη. Εγκεφαλογραφήματα έχουν δείξει πως τα πρόσωπα μωρών επηρεάζουν τη νευροφυσιολογία μας ενεργοποιώντας μία συμπεριφορά προστασίας και φροντίδας. Δεδομένα από καταφύγια ζώων δείχνουν πως το ίδιο ισχύει και για τους σκύλους. Αυτοί που έχουν τέτοια χαρακτηριστικά, είναι πολύ πιο πιθανό να υιοθετηθούν.
