Μία νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο επιστημονικό μέσο The Lancet ανέλυσε και σύνδεσε όλα τα διαθέσιμα επιδημιολογικά δεδομένα, συμπεριλαμβάνοντας πάνω από 27.000 πηγές δεδομένων και 204 χώρες από το 1990 έως το 2021, για να αποκαλύψει πως μία ασθένεια θα κυριαρχήσει στο μέλλον.
- Λαμβάνοντας επίσης υπόψη κοινωνικο-δημογραφικούς παράγοντες και δείκτες παχυσαρκίας, βρέθηκε πως πάνω από 1.3 δισεκατομμύρια άνθρωποι μέχρι το 2050, θα πάσχουν από διαβήτη παγκοσμίως.
Η έρευνα αποτελεί κομμάτι μίας ευρύτερης μελέτης, της Global Burden of Diseases, Injuries and Risk Factors Study, η οποία αξιολογεί εκατοντάδες ασθένειες, τραυματισμούς και παράγοντες ρίσκου από το 1990.
- Χιλιάδες ερευνητές και ειδικοί υγείας από όλο τον κόσμο συμβάλουν στα αποτελέσματα τα οποία ανανεώνονται συνεχώς.
Η νέα έρευνα λοιπόν προβλέπει πως κάθε χώρα στον πλανήτη θα σημειώσει αύξηση στα κρούσματα διαβήτη μέχρι το 2050, με αυτές που θα πληγούν πιο σοβαρά να εντοπίζονται στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή και στα νησιά του Ειρηνικού, φτάνοντας ακόμα και την αναλογία των 1 στους 5 πολίτες.
Υπάρχουν δύο τύποι διαβήτη, με τον Τύπο 1 να είναι μία αυτοάνοση ασθένεια όπου το σώμα δεν μπορεί να παράγει ινσουλίνη και αναπτύσσεται συνήθως στην παιδική ηλικία ή στην εφηβεία. Ο Τύπος 2 ωστόσο είναι μία ασθένεια που εντοπίζεται συνήθως στους ενήλικες, όταν αναπτύσσουν μία σταδιακή αντίσταση στην ινσουλίνη και κατά κύριο λόγο είναι μία ασθένεια που μπορεί να αποφευχθεί.
Η τεράστια πλειοψηφία των περιπτώσεων διαβήτη μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες αναμένεται να είναι Τύπου 2, κυρίως λόγω του γηράσκοντα πληθυσμού και την αύξηση της παχυσαρκίας.
Οι άνθρωποι που ζουν με διαβήτη έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης άλλων ασθενειών και θανάτου από ανακοπή και εγκεφαλικό, ενώ προκαλεί και επιπλοκές όπως απώλεια όρασης και έλκη στα πόδια.
Στις χώρες με χαμηλά ή μεσαία εισοδήματα, λιγότεροι από 1 στους 10 πολίτες έχουν πρόσβαση σε σωστή θεραπεία. Χαμηλό εισόδημα, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και η ζωή σε αστικές περιοχές, σχετίζονται με υψηλότερο ρίσκο ανάπτυξης διαβήτη Τύπου 2. Επίσης, καμία έρευνα έως τώρα δε δείχνει μία βιώσιμη μείωση στα επίπεδα της παχυσαρκίας.
