Οι ερευνητές ανακάλυψαν μοριακούς δείκτες στα κύτταρα στα μάγουλα που θα μπορούσαν να προβλέπουν την παχυσαρκία, επιτρέποντας πιθανώς πρώιμες παρεμβάσεις και μια μετάβαση προς προληπτικά μέτρα υγείας.
Η ευαισθησία στην αύξηση του βάρους μπορεί να είναι ρητή στις μοριακές διεργασίες των ανθρώπινων κυττάρων, σύμφωνα με μια έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Πολιτείας της Ουάσινγκτον.
Η μελέτη προσανατολισμού με ένα σύνολο από 22 δίδυμα ανακάλυψε μια επιγενετική υπογραφή στα κύτταρα των μαγουλιών που εμφανίστηκε μόνο στα δίδυμα που ήταν παχύσαρκα σε σύγκριση με τα αδύνατα αδέλφια τους. Με περισσότερη έρευνα, τα ευρήματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν απλό έλεγχο με κύτταρα μαγουλιών για έναν δείκτη παχυσαρκίας και να επιτρέψουν πιο πρώιμες μεθόδους πρόληψης για μια κατάσταση που επηρεάζει το 50% των ενηλίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, δήλωσαν οι ερευνητές.”
“Η παχυσαρκία φαίνεται να είναι πιο πολύπλοκη από την απλή κατανάλωση τροφής. Η δουλειά μας υποδηλώνει την ύπαρξη μιας ευαισθησίας για αυτήν την ασθένεια και μοριακών δεικτών που αλλάζουν για αυτήν,” δήλωσε ο Michael Skinner, καθηγητής βιολογίας στο WSU και συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Epigenetics.
Επιγενετική Υπογραφή και Παχυσαρκία Η μελέτη επικεντρώθηκε στα δίδυμα προκειμένου να εξαιρέσει τον ρόλο της γενετικής και αντίθετα να επικεντρωθεί στην επιγενετική, μοριακές διεργασίες που είναι ανεξάρτητες από το DNA αλλά επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται τα γονίδια. Το γεγονός ότι η επιγενετική υπογραφή βρέθηκε στα κύτταρα των μαγουλιών αντί στα λιποκύτταρα υπονοεί επίσης ότι η υπογραφή της παχυσαρκίας πιθανόν βρίσκεται σε όλο το ανθρώπινο σύστημα.”
Η συστημική φύση της υπογραφής υπονοεί επίσης ότι μπορεί να έχει συμβεί κάτι νωρίς στη ζωή ενός από τα δίδυμα που προκαλεί την ευαισθησία στην παχυσαρκία, πρόσθεσε ο Skinner. Είναι επίσης δυνατόν ότι κληρονομήθηκε από ένα από τα δίδυμα και όχι από το άλλο.
Για αυτήν τη μελέτη, ο Skinner συνεργάστηκε με τον κύριο συγγραφέα Glen Duncan, διευθυντή του Ουάσιγκτον Κρατικού Μητρώου Διδύμων που βασίζεται στο WSU, για να εντοπίσουν 22 ζεύγη διδύμων, είτε ταυτότητας είτε αδελφικών, που ήταν ασύμφωνα ως προς την παχυσαρκία: ένα αδελφό είχε δείκτη μάζας σώματος 30 ή πάνω, που ορίζεται ως πρότυπο για την παχυσαρκία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψη των Ασθενειών, ενώ ο άλλος αδελφός βρισκόταν στο κανονικό εύρος των 25 και κάτω.
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε κύτταρα από δείγματα από τα μαγούλια των διδύμων. Στα κύτταρα των δίδυμων αδελφών που ήταν παχύσαρκοι, βρήκαν παρόμοιες επιγενετικές αλλαγές στις περιοχές μεθυλίωσης του DNA, περιοχές όπου μοριακές ομάδες που αποτελούνται από μεθάνιο συνδέονται με το DNA, ρυθμίζοντας την έκφραση των γονιδίων ή ενεργοποιώντας ή απενεργοποιώντας γονίδια.
Για να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο δοκιμαστικό δείκτη για την παχυσαρκία, η μελέτη θα πρέπει να διεξαχθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Ο στόχος θα ήταν να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τους ανθρώπους νωρίτερα στη ζωή πριν γίνουν παχύσαρκοι, ώστε οι πάροχοι υγείας μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία παρεμβάσεων, όπως αλλαγές στον τρόπο ζωής, φαρμακευτική αγωγή, ή και τα δύο, δήλωσε ο Duncan.
“Τελικά, θα θέλαμε να έχουμε κάποιο είδος προληπτικού μέτρου αντί για τη συνηθισμένη προσέγγιση που ακολουθούμε, που είναι η θεραπεία,” είπε. “Είναι απλά ένα γεγονός ότι είναι καλύτερο να προλάβετε μια ασθένεια παρά να προσπαθήσετε να τη θεραπεύσετε αφότου την αποκτήσετε.”
