Η Beatriz Flamini δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Είναι ορειβάτης και αναρριχίτρια που πρόσφατα ολοκλήρωσε μια εξαιρετική δύσκολη πρόκληση: να περάσει 500 ημέρες (σχεδόν 17 μήνες) μόνη της σε μια σπηλιά, χωρίς καμία επαφή με τον έξω κόσμο.
Η Φλαμινί μπήκε στο σπήλαιο Los Gauchos στη Γρανάδα της νότιας Ισπανίας στις 21 Νοεμβρίου 2021 και βγήκε στις 14 Απριλίου 2023, με ένα χαρούμενο χαμόγελο και δίψα για να πιει…μια μπύρα όπως είπε. Ήταν 48 ετών όταν κατέβηκε στο σπήλαιο βάθους 70 μέτρων κάτω από τη γη και 50 ετών όταν ξαναβγήκε.
Σκοπός της αποστολής της ήταν να μελετήσει τις επιπτώσεις της απομόνωσης στο ανθρώπινο μυαλό και το σώμα, με μια ομάδα επιστημόνων να την παρακολουθεί καθημερινά εξ αποστάσεως. Μάλιστα, κατέγραψε τις εμπειρίες της με δύο κάμερες GoPros και ένα ημερολόγιο, το οποίο θα μετατραπεί σε ντοκιμαντέρ από ισπανική εταιρεία παραγωγής.
Η Flamini δήλωσε ότι απόλαυσε το χρόνο της στη σπηλιά, όπου διάβασε 60 βιβλία, ζωγράφισε, ασκήθηκε, έπλεξε μάλλινα καπέλα και διαλογίστηκε. Είπε ότι ποτέ δεν ένιωσε μοναξιά ή πλήξη και ποτέ δεν σκέφτηκε να πατήσει το κουμπί του πανικού. Είπε επίσης ότι έχασε την αίσθηση του χρόνου μετά από περίπου δύο μήνες και νόμιζε ότι ήταν εκεί μόνο 160 ή 170 ημέρες. Έμεινε έκπληκτη όταν η ομάδα υποστήριξης ήρθε να την ανακτήσει και είπε ότι θα μπορούσε να μείνει περισσότερο.
“Κοιμόμουν -ή τουλάχιστον λαγοκοιμόμουν- όταν κατέβηκαν να με πάρουν“, είπε η Flamini, σύμφωνα με το NPR. “Νόμιζα ότι κάτι είχε συμβεί. Είπα: “Κιόλας; Αποκλείεται.’ Δεν είχα τελειώσει το βιβλίο μου”.
- Η Φλαμινί είπε ότι εξακολουθεί να αισθάνεται ότι βρίσκεται στο 2021 και ότι δεν γνωρίζει τίποτα για τα παγκόσμια γεγονότα που συνέβησαν όσο ήταν υπογείως, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία ή ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ Β’. Είπε επίσης ότι πρέπει να προσαρμοστεί στο να βρίσκεται στο φως του ήλιου και να μιλάει ξανά με άλλους.
Έπρεπε να φορέσει κιόλας σκούρα γυαλιά ηλίου όταν συναντήθηκε με δημοσιογράφους έξω από το σπήλαιο για να προστατέψει τα μάτια της από την απότομη αλλαγή του φωτός.
“Πώς θα αισθανόσασταν αν είχατε ένα όνειρο και το εκπληρώνατε;” είπε όταν ρωτήθηκε γιατί το έκανε. “Θα βγαίνατε κλαίγοντας;”
- Η Φλαμίνι είχε πίσω της μια ολόκληρη ομάδα επιστημόνων να την παρακολουθεί αποτελούμενη από ψυχολόγους, ερευνητές, σπηλαιολόγους και φυσικούς εκπαιδευτές που παρακολουθούσαν κάθε της κίνηση και τη σωματική και ψυχική της ευεξία. Μαζί της όμως δεν ήρθαν ποτέ σε επαφή.
Σύμφωνα με το ισπανικό πρακτορείο ειδήσεων EFE, η εμπειρία της θα αποτελέσει δείγμα για τους επιστήμονες στα πανεπιστήμια της Γρανάδας και της Αλμερία, καθώς και σε μια κλινική ύπνου στη Μαδρίτη. Μελέτησαν την επίδραση της κοινωνικής απομόνωσης και του ακραίου προσωρινού αποπροσανατολισμού στην αντίληψη των ανθρώπων για το χρόνο, τις πιθανές νευροψυχολογικές και γνωστικές αλλαγές που υφίστανται οι άνθρωποι σε τέτοιες συνθήκες, και τον αντίκτυπο στους κιρκάδιους ρυθμούς και τον ύπνο.
Το πείραμα της Φλαμινί είναι μία από τις μακροβιότερες και πιο ακραίες περιπτώσεις ανθρώπινης απομόνωσης που έχουν καταγραφεί ποτέ. Θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για το πώς οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τη μοναξιά, το στρες και την πλήξη σε ακραία περιβάλλοντα.
Οι επιστήμονες που την παρακολουθούσαν δήλωσαν ότι εντυπωσιάστηκαν από την ανθεκτικότητα και την ψυχική της υγεία. Είπαν ότι θα αναλύσουν τα δεδομένα της και θα τα συγκρίνουν με άλλες μελέτες για την απομόνωση, όπως αυτές που αφορούν αστροναύτες ή φυλακισμένους.
Η Flamini δήλωσε ότι ελπίζει ότι η εμπειρία της θα εμπνεύσει άλλους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να προκαλέσουν τον εαυτό τους. “Το έκανα για τον εαυτό μου, για την επιστήμη και για την ανθρωπότητα”, είπε χαρακτηριστικά.
