Στη Γη το εντυπωσιακό φαινόμενο του σέλαος δημιουργείται όταν φορτισμένα σωματίδια που εκτοξεύονται στο Διάστημα από τον Ήλιο φτάνουν στον πλανήτη μας και αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό του πεδίο και μόρια αερίων κυρίως στις περιοχές κοντά στους πόλους. Ο Δίας και ο Κρόνος έχουν παρόμοιες διεργασίες σέλαος που περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση με τα ηλιακά σωματίδια αλλά στο φαινόμενο παίζουν ρόλο κοντινοί στους δύο πλανήτες δορυφόροι τους όπως η Ιώ (για τον Δία) και ο Εγκέλαδος (για τον Κρόνο).
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Τζάκι Φάχερτι, αστρονόμο στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Νέα Υόρκη, κατάφερε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb να εντοπίσει την παρουσία σέλαος σε ένα απομονωμένο καφέ νάνο. Οι καφέ νάνοι είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία κοσμικών σωμάτων αφού δεν είναι ούτε πλανήτες ούτε άστρα. Χαρακτηρίζονται ως «αποτυχημένα άστρα» επειδή περιφέρονται μόνοι τους στο Διάστημα γεγονός που υποδεικνύει ότι ξεκίνησαν να σχηματίζονται ως άστρα αλλά κάποια στιγμή η διαδικασία αυτή διακόπηκε με αποτέλεσμα να αποτελεί στην ουσία ένα κοσμικό κατάλοιπο το οποίο συνεχίζει να διατηρούν ένα μίνιμουμ επίπεδο λειτουργίας.
Ο καφέ νάνος W1935 βρίσκεται σε απόσταση 47 ετών φωτός από τη Γη και η παρουσία σέλαος σε αυτόν πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες που προσπαθούν να βρουν απαντήσεις για το πώς δημιουργείται το φαινόμενο εκεί. Η ερευνητική ομάδα υποθέτει ότι είτε άγνωστες εσωτερικές διεργασίες όπως διάφορα ατμοσφαιρικά φαινόμενα του Δία και του Κρόνου είτε εξωτερικές αλληλεπιδράσεις είτε με το διαστρικό πλάσμα είτε με ένα κοντινό ενεργό δορυφόρο του καφέ νάνου θα μπορούσαν να εξηγήσουν την εμφάνιση του σέλαος σε αυτόν.
«Με τον καφέ νάνο W1935 έχουμε τώρα μια θεαματική επέκταση ενός φαινομένου του ηλιακού συστήματος χωρίς καμία αστρική ακτινοβολία για να βοηθήσει στην εξήγηση. Με το James Webb, μπορούμε πραγματικά να ‘σηκώσουμε το καπάκι’ στη χημεία και να διαπιστώνουμε πόσο παρόμοια ή διαφορετική μπορεί να είναι η διαδικασία του σέλαος μακριά από το ηλιακό μας σύστημα» λέει ο Φάχερτι.
