Απλώς για να δώσουμε μια ιδέα για την ποσότητα που μιλάμε, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ένα Pb αντιστοιχεί σε 1.000 Tb . Αυτό σημαίνει ότι οι τρέχουσες συνδέσεις Διαδικτύου που είναι διαθέσιμες σε «απλούς θνητούς» είναι πάνω από 1.000 φορές πιο αργές από ό,τι θα μπορούσε να επιτευχθεί με τις τρέχουσες τεχνολογίες.
Αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα πέτυχε μια ομάδα ερευνητών από διάφορα ινστιτούτα και για την ακρίβεια από το Εθνικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Πληροφορικής και Επικοινωνίας (NICT), σε συνεργασία με τα Τεχνολογικά Πανεπιστήμια του Αϊντχόβεν και της Λ’ Άκουιλα. Αυτοί οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά έναν δέκτη MIMO (Multiple Input, Multiple Output) συμβατός πολλαπλών ζωνών, ο οποίος στη συνέχεια συνδυάστηκε με WDM πολλαπλών ζωνών (Wavelength Division Multiplexed) και multi- SDM (Space Division Multiplexing) -πυρήνα και πολλαπλή- τρόπος.
Το πείραμα ήταν μια πραγματική επιτυχία και η ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων που λήφθηκε, όπως ήδη αναφέρθηκε, ήταν 22,9 petabits ανά δευτερόλεπτο που ισοδυναμεί με 229.000.000.000Mb/s . Με αυτή την ταχύτητα θα ήταν δυνατή η μεταφορά δεδομένων σε ολόκληρο το Διαδίκτυο 22 φορές το δευτερόλεπτο, αφήνοντας κατά μέρος κάποιο διαθέσιμο εύρος ζώνης. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι θα μπορούσαν να φτάσουν ακόμη και σε ταχύτητες 24,7 petabit ανά δευτερόλεπτο με περαιτέρω βελτιστοποιημένη κωδικοποίηση.
Αυτό το πείραμα όχι μόνο δημιούργησε ένα νέο ρεκόρ για την ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων, αλλά σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία δικτύων επικοινωνιών οπτικών ινών ολοένα μεγαλύτερης χωρητικότητας και που μπορούν να χειριστούν όλο και περισσότερους χρήστες, ώστε να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη ανάγκες κυκλοφορίας δεδομένων. Μάλιστα, εκτιμάται ότι η ζήτηση δεδομένων στο μέλλον θα αυξηθεί 1.000 φορές σε σχέση με την τρέχουσα.
