Όσο βολικοί και αν είναι οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες, δεν μπορώ να εγκαταλείψω τα πραγματικά βιβλία. Ίσως φταίει το καθησυχαστικό βάρος τους, το ικανοποιητικό τσαλάκωμα των σελίδων τους, το γοητευτικό τους άρωμα, αλλά υπάρχει κάτι εθιστικό σε αυτόν τον συνδυασμό χαρτιού, μελανιού και κόλλας.
Παρ’ όλα αυτά -και όσο κι αν με πονάει να το λέω- τα φυσικά βιβλία δεν είναι τέλεια. Ένα ζήτημα που αποτελεί ιδιαίτερα μεγάλο άλμπατρος στο λαιμό μου είναι η ανάγνωση σε περιβάλλοντα με χαμηλό φωτισμό. Όταν το κάνω αυτό, είτε κρατάω ξύπνιο τον σύντροφό μου με μια καυτή λάμπα στο κομοδίνο, είτε στρέφω το σώμα μου σε άβολες στάσεις για να φωτίσω τις σελίδες, είτε – το χειρότερο απ’ όλα – πρέπει να ανάψω το φοβερό Big Light.
Αλλά ξέρετε κάτι; Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Είδα το φως! Πιο συγκεκριμένα, ένα φως για το λαιμό. Και όσο περισσότερο το χρησιμοποιώ, τόσο πιο σίγουρη είμαι ότι είναι ένα gadget που πρέπει να έχει κάθε βιβλιοφάγος.
Ένα φωτιστικό λαιμού (ή λαμπτήρας λαιμού) είναι ακριβώς αυτό που ακούγεται: ένα φως που βρίσκεται στο λαιμό σας. Η πλειονότητα των μοντέλων έχει σχήμα U με μια λάμπα LED στο άκρο κάθε βραχίονα. Αυτά είναι εύκαμπτα, που σημαίνει ότι μπορείτε να ρυθμίσετε τη θέση και τη γωνία του φωτός. Πολλές μονάδες – συμπεριλαμβανομένου του δικού μου Glocusent, όπως αυτό στο παραπάνω βίντεο – διαθέτουν μια σειρά ρυθμίσεων λευκού χρώματος από πολύ ζεστό έως ψυχρό και τη δυνατότητα εναλλαγής των επιπέδων φωτεινότητας. Ακόμα καλύτερα, είναι φθηνά, συχνά κοστίζουν κάτω από 30 δολάρια.
Άρχισα να ψάχνω για μια λύση στα προβλήματα ανάγνωσης σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού πριν από χρόνια. Το πρώτο πράγμα που δοκίμασα ήταν εκείνα τα φωτιστικά βιβλίου με κλιπ που πωλούνται συχνά στα καταστήματα χαρτικών. Αν και κάνουν τη δουλειά τους, δεν είναι ιδιαίτερα καλή, καθώς μπορούν να φωτίσουν ομοιόμορφα μόνο το πάνω μέρος μιας σελίδας και έχουν την τάση να κουνιούνται άγρια κατά την ανάγνωση.
Απτόητος, το επόμενο gadget που δοκίμασα ήταν ένας φακός κεφαλής. Αυτός ήταν μια βελτίωση, αλλά είχε τα δικά του προβλήματα. Κατά τη διάρκεια πολύωρων συνεδριών ανάγνωσης το βάρος και ο ιμάντας του γίνονταν άβολα, ειδικά επειδή έπρεπε να κρατάω το κεφάλι μου ακίνητο και υπό ελαφρά κλίση για να διατηρήσω το φως σταθερό.
Λίγο αργότερα, σκόνταψα στον λαμπτήρα λαιμού. Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός. Όχι μόνο πίστευα ότι θα είχε μια σειρά από προβλήματα παρόμοια με το φως με κλιπ και τον προβολέα κεφαλής, αλλά τα gadgets που δένετε γύρω από το λαιμό σας δεν έχουν ακριβώς λαμπερό ιστορικό.
Σκεφτείτε μόνο το Bose SoundWear, ένα ηχείο σε σχήμα πετάλου που στηρίζεται στους ώμους σας επειδή… δεν είμαι ακόμα απόλυτα σίγουρος. Ή, πράγματι, το Pulsetto, μια συσκευή διαχείρισης του στρες που χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για να διεγείρει (υποτίθεται) το πνευμονογαστρικό νεύρο στον αυχένα. Γιατί; Για λόγους ευεξίας, φυσικά.
Όχι, το φως για το λαιμό μοιάζει περισσότερο με τον αφανή ήρωα του κόσμου των φορητών συσκευών: τα ασύρματα ακουστικά για το λαιμό.
Λόγω της ανόδου της πραγματικής ασύρματης τεχνολογίας (ευχαριστώ, AirPods), αυτά τα “neckbuds” έχουν ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό. Αυτό, φίλοι μου, είναι κρίμα, καθώς τόσο αυτά όσο και τα φώτα λαιμού μοιράζονται πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, είναι άνετα, σχετικά φθηνά και, λόγω του μεγέθους τους, δύσκολο να τα χάσετε.
Υπάρχει μια βασική διαφορά μεταξύ τους: είναι πολύ πιο ντροπιαστικό να σας δουν έξω με μια λάμπα λαιμού – και τα ακουστικά λαιμού είναι αρκετά ντροπιαστικά.
Καλώς ή κακώς, είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να διαβάζει. Ως εκ τούτου, έχω πάρει τη λάμπα λαιμού μου σε διάφορους δημόσιους χώρους. Και αυτό που έμαθα είναι το εξής: δεν πρέπει να το κάνετε. Είναι δύσκολο να φαίνεσαι κομψός, διακριτικός ή μυστηριώδης όταν φωτίζεις μια αμυδρά φωτισμένη γωνιά ενός μπαρ σαν ένα είδος σπασίκλα ψαράκι.
Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που ανακάλυψα στις… δοκιμές μου. Μια λάμπα λαιμού είναι ευρέως αποδεκτή σε δημόσιους χώρους με μια μικρή ιδιωτικότητα, σκεφτείτε ένα αεροπλάνο ή ένα τρένο, αλλά στις περισσότερες άλλες περιπτώσεις; Αν δεν είστε πραγματικά υπεράνω του να νοιάζεστε, καλύτερα να το κρατήσετε στο σπίτι σας, παιδιά.
Συνολικά, αυτό είναι μια μικρή παραφωνία. Αν και είναι αλήθεια ότι φορώντας ένα φωτάκι στο λαιμό δεν θα σας καλέσουν στο Met Gala, έχω έτσι κι αλλιώς μια μεγάλη στοίβα TBR (to be read) να ξεπεράσω. Και η μόδα δεν είναι το παν. Μερικές φορές θέλεις απλώς κάτι άνετο, αποδοτικό και προσιτό. Όπως η φόρμα. Η λάμπα λαιμού, λοιπόν, είναι η φόρμα του κόσμου της ανάγνωσης: άνετη και καλύτερα να χρησιμοποιείται στην άνεση του σπιτιού σας.
Πέρα ακόμα και από αυτό, μπορώ να πω ειλικρινά ότι το gadget έχει βελτιώσει τη ζωή μου. Ο σύντροφός μου δεν στερείται πλέον ύπνου, η στάση του σώματός μου δεν είναι τόσο τρομακτική και, ευτυχώς, το Big Light παραμένει αχρησιμοποίητο, και όλα αυτά στην τιμή ενός κοκτέιλ στο Μανχάταν.
Πιστεύω ότι μια λάμπα λαιμού μπορεί να βοηθήσει και άλλους. Από την εξέταση εγγράφων σε ένα σκοτεινό γραφείο έως την καταπολέμηση ορισμένων επιπτώσεων της πρεσβυωπίας καθώς οι άνθρωποι γερνούν, αυτό το gadget μπορεί να κάνει πραγματική διαφορά στη ζωή των ανθρώπων.
Αλλά δεν θα μπορούσε ένα Kindle να λειτουργήσει εξίσου καλά; Ειλικρινά, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να διαβάζετε σε περιβάλλοντα με χαμηλό φωτισμό – αλλά δεν είμαι έτοιμη να εγκαταλείψω το ειδύλλιό μου με τα φυσικά βιβλία. Και αν αισθάνεστε το ίδιο για το χαρτί και το μελάνι που έχουν στριμωχτεί μαζί, τότε πρέπει επίσης να πάρετε μια λάμπα λαιμού.
