Ένα αρχαίο οστό βοηθά τους επιστήμονες να ανακαλύψουν το χρονοδιάγραμμα της σχέσης της ανθρωπότητας με τους σκύλους, οι οποίοι είναι πιστοί μας φίλοι για χιλιετίες. Ένα σκυλίσιο βραχιόνιο οστό που βρέθηκε σε μία σπηλιά στην περιοχή των Βάσκων στην Ισπανία το 1985, ραδιοχρονολογήθηκε μεταξύ 17.410 και 17.096 ετών, ενώ πολλαπλές αναλύσεις έχουν επιβεβαιώσει πως δεν πρόκειται για λύκο αλλά για σκύλο του είδους Canis familiaris, κάνοντάς το αρχαιότερο οστό σκύλου που έχουμε βρει.
Το πότε ακριβώς ο σκύλος διαχωρίστηκε από το λύκο πρόγονό του (Canis lupus) και το πότε εξημερώθηκε, αποτελεί ένα σημείο διαμάχης για τους επιστήμονες. Μερικοί πιστεύουν πως ο διαχωρισμός ξεκίνησε πριν 100.000 χρόνια, ενώ πιο ευρέως αποδεκτή είναι η πεποίθηση πως αυτό έγινε μεταξύ 40.000 και 20.000 χρόνια πριν. Αυτό όμως είναι δύσκολο να αποδειχθεί με βιολογικά ευρήματα, καθώς ο χρόνος είναι αμείλικτος με το DNA και συνήθως οι εκτιμήσεις γίνονται με βάση το σχήμα των οστών.
Τώρα, μία ομάδα γενετιστών και ανθρωπολόγων χρησιμοποίησαν διαφορετικές τεχνικές για να αναλύσουν το συγκεκριμένο οστό. Η ραδιοχρονολόγηση τούς έδειξε πόσος χρόνος έχει περάσει από τότε που το ζώο ήταν ζωντανό. Έπειτα, γενετικές και μορφολογικές αναλύσεις προσπάθησαν να ξεχωρίσουν το είδος, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για εξημερωμένο σκύλο. Η καταγωγή του φτάνει μέχρι το απόγειο της εποχής των παγετώνων, 22.000 χρόνια πριν.
Τα αποτελέσματα εγείρουν την πιθανότητα πως η εξημέρωση των λύκων έλαβε χώρα νωρίτερα από αυτό που πιστεύαμε έως τώρα, τουλάχιστον στη δυτική Ευρώπη, όπου οι αλληλεπιδράσεις των παλαιολιθικών κυνηγών-συλλεκτών με άγρια ζώα όπως ο λύκος, μπορεί να ήταν έντονη σε περιοχές καταφυγίων από τον πάγο κατά τη διάρκεια της κρίσης του κλίματος. – Conchi de la Rua, αρχαιολόγος
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Journal of Archaeological Science.
